จากวันที่เราคบกันมา
เนิ่นนาน
ไม่เคยจดจำเรื่องที่เธอ
ผิดเลย
มันหลายครั้งหลายหน
ที่ทนมาซ้ำๆ
ที่เธอตอกย้ำช้ำจนใจ
ชินและชา
จะวอนขอให้เรา
ได้เป็น อย่างวันวาน
ก็มาทั้งที่มัน สายไป
.ต่อให้ เธอ
ล้มตัวลงมา คุกเข่า
ฉันนั้นก็ไม่มีทางหูเบา
กลับไปเหงาไปเดียวดาย
และสุดโหดร้าย
เหมือนเช่นเคย
ต่อให้เธอ
ร้องไห้อ้อนวอน เท่าไหร่
ก็เจ็บก็จดก็จำถึงใจ
ต้องเหน็บหนาว
จะเจ็บอีกทีฉันไม่เอา
จะเจ็บจะช้ำเช่นวันเก่า
ก็คงจะเจอวันเศร้าๆ
อีกเหมือนเดิม
...ดนตรี...
เธอปล่อยให้ฉันเหงาคนเดียว
มาตั้งนาน
ไม่เคยจะมาสนใจกันบ้างเลย
ไม่คิดไม่คาดถึง
ที่เธอเคยเฉยๆ
และไม่เคยเห็นฉันเลย
ในสายตา
จะเดินหวนคืนมา
จะมาอีกทำไม
ก็ฉันนั้นทำใจไปแล้วเธอ
.ต่อให้ เธอ
ล้มตัวลงมา คุกเข่า
ฉันนั้นก็ไม่มีทางหูเบา
กลับไปเหงาไปเดียวดาย
และสุดโหดร้าย
เหมือนเช่นเคย
ต่อให้เธอ
ร้องไห้อ้อนวอน เท่าไหร่
ก็เจ็บก็จดก็จำถึงใจ
ต้องเหน็บหนาว
จะเจ็บอีกทีฉันไม่เอา
จะเจ็บจะช้ำเช่นวันเก่า
ก็คงจะเจอวันเศร้าๆ
อีกเหมือนเดิม
................
จะวอนขอให้เรา
ได้เป็นอย่างวันวาน
ก็มาทั้งที่มันสายไป
ต่อให้เธอ
ล้มตัวลงมา คุกเข่า
ฉันนั้นก็ไม่มีทางหูเบา
กลับไปเหงาไปเดียวดาย
และสุดโหดร้าย
เหมือนเช่นเคย
ต่อให้เธอ
ร้องไห้อ้อนวอน เท่าไหร่
ก็เจ็บก็จดก็จำถึงใจ
ต้องเหน็บหนาว
จะเจ็บอีกทีฉันไม่เอา
กลับไปก็เป็นเช่นวันเก่า
ก็คงจะเจอวันเศร้าๆ
อีกเหมือนเดิม
เนิ่นนาน
ไม่เคยจดจำเรื่องที่เธอ
ผิดเลย
มันหลายครั้งหลายหน
ที่ทนมาซ้ำๆ
ที่เธอตอกย้ำช้ำจนใจ
ชินและชา
จะวอนขอให้เรา
ได้เป็น อย่างวันวาน
ก็มาทั้งที่มัน สายไป
.ต่อให้ เธอ
ล้มตัวลงมา คุกเข่า
ฉันนั้นก็ไม่มีทางหูเบา
กลับไปเหงาไปเดียวดาย
และสุดโหดร้าย
เหมือนเช่นเคย
ต่อให้เธอ
ร้องไห้อ้อนวอน เท่าไหร่
ก็เจ็บก็จดก็จำถึงใจ
ต้องเหน็บหนาว
จะเจ็บอีกทีฉันไม่เอา
จะเจ็บจะช้ำเช่นวันเก่า
ก็คงจะเจอวันเศร้าๆ
อีกเหมือนเดิม
...ดนตรี...
เธอปล่อยให้ฉันเหงาคนเดียว
มาตั้งนาน
ไม่เคยจะมาสนใจกันบ้างเลย
ไม่คิดไม่คาดถึง
ที่เธอเคยเฉยๆ
และไม่เคยเห็นฉันเลย
ในสายตา
จะเดินหวนคืนมา
จะมาอีกทำไม
ก็ฉันนั้นทำใจไปแล้วเธอ
.ต่อให้ เธอ
ล้มตัวลงมา คุกเข่า
ฉันนั้นก็ไม่มีทางหูเบา
กลับไปเหงาไปเดียวดาย
และสุดโหดร้าย
เหมือนเช่นเคย
ต่อให้เธอ
ร้องไห้อ้อนวอน เท่าไหร่
ก็เจ็บก็จดก็จำถึงใจ
ต้องเหน็บหนาว
จะเจ็บอีกทีฉันไม่เอา
จะเจ็บจะช้ำเช่นวันเก่า
ก็คงจะเจอวันเศร้าๆ
อีกเหมือนเดิม
................
จะวอนขอให้เรา
ได้เป็นอย่างวันวาน
ก็มาทั้งที่มันสายไป
ต่อให้เธอ
ล้มตัวลงมา คุกเข่า
ฉันนั้นก็ไม่มีทางหูเบา
กลับไปเหงาไปเดียวดาย
และสุดโหดร้าย
เหมือนเช่นเคย
ต่อให้เธอ
ร้องไห้อ้อนวอน เท่าไหร่
ก็เจ็บก็จดก็จำถึงใจ
ต้องเหน็บหนาว
จะเจ็บอีกทีฉันไม่เอา
กลับไปก็เป็นเช่นวันเก่า
ก็คงจะเจอวันเศร้าๆ
อีกเหมือนเดิม
จบเนื้อเพลงเจ็บแล้วจำ [เค้ก] - First Stage Project